Als je hooggevoelig bent, dan reageert jouw lichaam intens op prikkels van buitenaf. Geluiden, licht, beelden, geuren, temperatuur, aanrakingen en ook de sfeer om je heen komen bij jou veel sterker binnen dan bij de meeste mensen.
Hoewel hooggevoeligheid een prachtige eigenschap is, kan het erg vermoeiend voor je lichaam zijn om continu zo ‘aan’ te staan en al die prikkels te verwerken. Je hebt het gevoel dat je er helemaal op leegloopt. Je zit niet lekker in je vel.
Als je hooggevoelig bent, dan neem je meer informatie waar dan de meeste andere mensen. Ook verwerk je deze informatie dieper, grondiger en nauwkeuriger. Dit geldt voor alle zintuiglijke prikkels, waardoor je veel tijd en energie kwijt bent aan het registreren en verwerken van wat er om je heen gebeurt.
De eigen grenzen kennen en bewaken is voor hooggevoelige mensen soms een uitdaging, omdat ze haarscherp aanvoelen wat een ander nodig heeft en zichzelf daarbij wel eens uit het oog verliezen. Ook het aarden – het met twee voeten stevig in de (Zeeuwse) klei staan – is iets dat soms aandacht nodig heeft. Hooggevoelige kinderen kunnen zó overspoeld raken door indrukken, dat ze moeten ontladen door middel van een boze of verdrietige bui.
Je huid is je grootste orgaan. Hij zit vol met receptoren, die stuk voor stuk reageren op de wereld om je heen. Hierdoor ben je je bewust van wat er om je heen gebeurt en kunnen je hersenen beoordelen of de kust veilig is. Bij hooggevoelige mensen zijn deze receptoren erg gevoelig, waardoor het lichaam sneller in een beschermingsreactie schiet. En omdat hooggevoelige mensen ook via de overige zintuigen meer en intenser waarnemen, worden er nog meer stresshormonen aangemaakt.
Reflexintegratie is een prachtig instrument om de prikkelverwerking en het stellen van grenzen te optimaliseren. Daarnaast helpt het om stresshormonen af te voeren en om (weer) te aarden.
Wil je gewoon je eigen hooggevoelige zelf kunnen zijn en toch voldoende energie overhouden om te genieten van al het moois om je heen? Ik vertel je er graag meer over.
