Je hebt veiligheid nodig om je te kunnen ontwikkelen. Een baby’tje is volledig afhankelijk van de zorg van een ander om te overleven. Vanuit de veilige hechting met deze persoon leert een kind door letterlijk en figuurlijk te vallen en weer op te staan. De aanwezigheid van iemand die je opvangt, troost en aanmoedigt is daarbij een belangrijke voorwaarde.
Als een kind dit om welke reden dan ook heeft moeten missen, dan kan het ontbreken van een veilige hechting een negatieve invloed hebben op zowel de emotionele, sociale als de motorische ontwikkeling.
Als er sprake is van hechtingsproblemen dan zie je dat terug in het gedrag van het kind. Het kind leeft vanuit een (soms onbewuste) angst om te worden verlaten, mishandeld of misbruikt. Hierdoor reageert het anders dan andere kinderen. Als het kind de controle op het eigen leven kan behouden, geeft dat een gevoel van veiligheid. Het kan moeite hebben met autoriteit en alles zelf willen bepalen. Dit kan leiden tot conflicten met ouders en verzorgers, leerkrachten en andere kinderen. Ook kan het zich terugtrekken of depressieve gevoelens krijgen.
Problemen met hechting gaan meestal gepaard met actieve primaire reflexen, omdat die een rol spelen in de bescherming van het kind. Als je met deze reflexen gaat werken en het het kind stapje voor stapje bewust kunt maken van het eigen lichaam, zul je zien dat er een zekere rust ontstaat. Dat is de eerste stap naar het aangaan van een relatie met de ander, want pas als het stress-systeem minder wordt getriggerd, ontstaat er ruimte voor vertrouwen.
Herken je jouw kind hierin en zoek je een manier om het meer veiligheid te bieden? Ik vertel je er graag meer over.